Gisteren sprak ik mijn wandelmaatje. Normaal gesproken zouden we nu samen door de Zwitserse bergen zijn getrokken, maar dit jaar kwam het er niet van. Ik doe tijdens deze wandelweken niet veel meer dan wandelen, goede gesprekken voeren, beetje schrijven, lekker eten, mijn Zwitsers/Duits weer ophalen en slapen. Het klinkt voor veel mensen saai, maar ik vind het heerlijk. Zodra ik uit de gondel stap vlakbij de Aletsch gletsjer, ben ik thuis.
Wat is dat thuis eigenlijk. Voor mij is het een gevoel van vrijheid en mogelijkheden. Nog voor ik de gondel in stap begint dat gevoel zich door mijn lichaam te verspreiden. Het is een tinteling van energie, warmte en plezier. Alsof mijn lichaam weet dat de eerste dagen spieren die alleen door de bergen worden aangesproken weer tot leven komen. En dat zijn niet alleen mijn beenspieren, ook mijn creatieve spieren krijgen weer frisse lucht en na de eerste dag stromen de ideeën uit mijn pen. Het wandelen is een hulpmiddel om te komen waar ik wezen wil: boven op een berg, met weids uitzicht, de zon om mijn gezicht en die magische kleurcombinatie groen/blauw in te ademen. Zodra ik op zo’n punt sta weet ik weer wat mijn richting is in het leven. Of anders gezegd, waarvoor ik leef: Voluit te leven. Kernwoorden voor mij zijn hierbij: eenvoud, verbinding, creativiteit, liefde en waarachtig.
Binnen Zazen en de dharmakunsten hebben ze een mooie formule die mij helpt om op koers te blijven: ikigai + kaika + tijd = mankai. Als je je talent ontdekt (ikigai) en jezelf toestaat om te beginnen en het je grootste prioriteit maakt (kaika) , dan kan je passie zich ontwikkelen ten behoeve van jouw geluk en die van anderen (mankai). Want waar mijn passie ligt, dat weet ik wel. Mensen met behulp van creativiteit voluit te leren leven. Aan de richting ligt het dus niet. Bij mij gaat het vaak mis bij het laatste stukje. Ruimte te maken voor waar ik goed in ben en waar ik werkelijk iets bij kan dragen aan de wereld en niet allerlei andere dingen waarvan ik vind dat ze ook moeten voor laat gaan. Reizen helpt mij dan om hier weer uit te stappen. Zo kom ik los van mijn dagelijkse routine en weer bij de kern waar het voor mij om gaat. En die herinnering heb ik af en toe nodig. Ben ik nog op de goede weg, heb ik mijn prioriteiten nog helder? Ik heb het reizen dus nodig om weer bij mezelf te komen, thuis te komen.
Ook toe aan een reis om weer bij je kern te komen. een reis die je helpt om jouw passies in de wereld te zetten en door te geven? Ga dan in het voorjaar van 2020 mee met onze inspiratiereis naar Catalonie.