Vanuit een doestand, schouders eronder,  energie vooruit en zoekend naar een eigen weg, zijn Wendy en ik vorig jaar de Broedplaats gestart met een team trainers; het kernteam. Een mooi stel mensen met een gezamenlijke missie  en deskundigheid maar een team? Tijd om stil te staan, te reflecteren en te voelen. Wie zijn wij, is er een wij en wat is mijn plek dan en wat is ons hogere doel? Om dit te ervaren gingen we letterlijk de wei in. Met Nikita een lief paard van tussen Hemel en Paarden.

Verdriet en erkenning

In de bak met Nikita bleek dat in het nu er verdriet is en erkenning nodig is om af te kunnen stemmen op het grotere geheel waar psychosynthese onderdeel van uitmaakt. Het verdriet om verlies, om achterlaten om niet gezien zijn, om strijd. om leiderschap en erkenning van zij die hun beste kunnen hebben ingezet om psychosynthese educatie in Nederland op de kaart te zetten.

Nikita was onrustig, happerig naar het verdriet en bokkend naar de pion die voor de dynamiek, de relatie stond. Het verdriet was zoekend. Dat veranderde iets toen de eeuwenoude wijsheid op het toneel verscheen. Van Plato en nog ouder tot nu.  Het werd iets rustiger.

De magische driehoek

Toen ook erkenning in de bak stond, werd Nikita echt rustig. Er ontvouwde zich een beeld dat de foto weergeeft en er was meer dan dat. Het voelde ook rustig, geheeld en heel. Een kleine driehoek midden in de grote driehoek van ik, wij en het doel.

Het gevoel is moeilijk te omschrijven maar in ieder geval heel helend voor ons allemaal. Het verdriet een plek geven geeft ruimte. Dat kennen we zo goed in het werken met cliënten en het bezig zijn met onze eigen ontwikkeling en zo werkt het dus ook in een team. Natuurlijk als je dit zo leest en magisch om mee te maken in een opstelling met paarden. Wederom (zie mijn vorige blog)  liefdevol en deskundig begeleid door Caroline van Tussen Hemel en Paarden.

Zien en gezien worden

Caroline had mij vooraf gevraagd wat wil je meenemen?  Een vraag die mij lang bezig hield en die ik vanuit allerlei perspectieven heb proberen te beantwoorden zelf en samen met Wendy. Ineens had ik het! grappig toch, dat je wat je anderen adviseert, soms zo niet bij jezelf kan toepassen. Alles begint met je laten zien en gezien worden. Open, zonder trekken en duwen, met plezier, loslatend, smile in de lijn, vertrouwend, beschouwend en niet oordelend. Caroline stelde me gerust, dat zou zeker wel goed komen met deze groep mensen.

En het kwam meer dan goed. Het werd een warme eisessie. Met veel openheid, kwetsbaarheid, mooie verhalen, verdriet, steun, magie, samen koken, loslaten bij het vuur, samen ons beeld van het kernteam creërend, vol verwondering en speelsheid. genietend van de schoonheid en gastvrijheid van het huis van Robert.

En ja ik ging niet naar huis met een hele duidelijke doel en taakomschrijving en een helder ja of nee van de teamleden.

En ja ik ging wel naar huis met vertrouwen, met een gevoel deel te zijn van iets groters, met steun, met reisgenoten. Met voedende en steunende beelden om verder te gaan met het avontuur van de Broedplaats.

Kortom met een WIJ gevoel zonder de Wei exact te kennen. Heerlijk om daarin als een jong veulen te mogen rennen en springen samen met de andere paardjes.