Ik sta voor het eerst sinds ik 8 jaar was in de wei bij een paard. Ze heet Nikita. Een prachtig paard(je), ik kijk er net overheen. Mijn vraag is welk leiderschap er van mij gevraagd wordt in de nieuwe kudde, de tribe van de Broedplaats. Kom maar in de bak zegt Caroline.

Contact maken

Mij wordt gevraagd om contact te maken met Nikita. Mag ik bewegen?, haar naam noemen? Caroline, de begeleider van Tussenhemelenpaarden.nl knikt en zegt ga maar. Langzaam loop ik vanuit het midden van de wei op Nikita af, onderwijl afstemmend op haar en kijkend en voelend wat er gebeurt. De spiermassa boven op de rug van Nikita (denk ik) trilt en ze blijft staan. Even word ze afgeleid door de buurwei, ik ook. Dan maken we contact. Net als ik denk he he dat valt mee duwt ze me met zachte dwang, en dan is een paard groot hoor en hoor ik mijn opa pas op niet achterlangs anders gaan ze trappen, naar de hoek van de box. We staan onder een ruisende boom. Het voelt wel goed eigenlijk.  Daarna mag ik haar met 2 handen aanraken en aaien en haar volle kracht voelen.

Ik ben rustig. Het voelt heerlijk en verbonden. Ineens is het klaar. Nikita wordt heel onrustig; de boer komt hooi brengen. Tsja daar kan niets tegenop. Vurig en totaal uit contact loopt ze heen en weer langs de kant van de box waar het hooi is. Dat is normaal zegt Caroline maar wat zou je kunnen doen. Ik roep haar en probeer haar gras te geven maar niets helpt. Ik voel me hulpeloos en ook ok.

Leiderschap

We nemen even een time out totdat het hooi uit beeld is. Caroline komt in de wei en vraagt mij om Nikita een halster van touw om te doen. Ze komt op haar naam of het Caroline en komt met haar neus naar voren. Ik aarzel even, omdoen, of haar zelf erin laten gaan. En dan is ze weg. Ik mag wat steviger zijn, er is immers contact en ik reik iets aan dat waardevol is (de weg naar het hooi).

Het werkt meteen. De volgende stap is een touw aan haar halster te bevestigen en door de wei te lopen. In eerste instantie praat ik tegen haar en houdt haar vrij kort vast. Niet nodig, ik mag het touw laten vieren. En daar is een naam voor: ik mag de smile in het touw houden !! Er is contact, er is iets waardevols te halen, mijn leiderschap is erkend door Nikita dus. Okeeeee proberen maar. na 1 rondje krijg ik er lol in en we gaan nog een keer rond.

Ik mag Nikita op mijn manier bedanken. een heerlijke rust komt over mij.

De smile in de lijn

Na afloop en de dagen erna denk ik nog vaak aan de sessie. In alle elementen zitten boodschappen en sommige heb ik nog niet helder zoals het in de hoek staan. Wat ik wel herken is het afgeleid te worden door het hooi:)). Wat diep resoneert is het beeld van de smile in de lijn. Dat komt binnen, dat raakt, dat is de kunst, de uitdaging en de potentie die ik in mij heb. Via contact maken, verbinden, vertrouwen, aanreiken, zachtjes leiden… en niet achterom kijken of ik nog gevolgd wordt. Want die kant ken ik ook; trekken, doordenderen, te snel willen gaan, me alleen voelen, waar is iedereen.

Het beeld en het gevoel van met Nikita door de bak te lopen helpt mij contact maken met de leider die ik wil zijn en die ik meer en meer ben. Dat geeft vertrouwen en een ongelofelijk grote smile on my face.

Hoe zit het met jouw leiderschap?

Voel eens bij jezelf hoe geef ik eigenlijk leiding? Thuis, op mijn werk, in mijn vriendengroep? Waar ben ik goed in? waar voel ik pijn of frustratie? Laat ik me in de hoek dringen en hoe voelt dat? Ken ik het hooi? Hoe werkt het bij mij met het halster aanreiken. Houd ik de teugels strak of los?

En haal dan het beeld van de smile in het touw voor je, neem eventueel een houding aan alsof je een paard leidt. Adem een paar keer diep door en voel, neem even de tijd. Wat doet dat met je? Ik ben benieuwd naar jouw reactie. Laat deze beslist hieronder achter.

De Sprong

Wil je meer ontdekken over jouw leiderschap en net als ik, onder fijne begeleiding, uit je comfort zone stappen? Schrijf je dan in voor de Sprong, de 3-daagse ontdekkingsreis die weer start op 3 november.