Edith Eva Eger

Eger is de schrijfster van de boeken ‘De keuze’ en ‘Het geschenk’, een toonaangevende psycholoog en overlever van Auschwitz. Wat er met ons gebeurt, is uiteindelijk niet het belangrijkst, volgens Edith Eger. Het gaat erom wat we ermee doen. In 1944 wordt ze als tiener met haar familie gedeporteerd naar Auschwitz. Ze verloor direct haar ouders en maakte daarna nog vele ongekende verschrikkingen mee. Toch is dit niet de meest schadelijke gevangenis waarin ze heeft gezeten, zo schrijft ze. Het ergste is de gevangenis die ze daarna voor haarzelf bouwde; een mentale gevangenis waar ze dertig jaar in heeft doorgebracht.

Op 90-jarige leeftijd schrijft ze haar verhaal op in het boek ‘De keuze’. Een verhaal waarmee ze wereldwijd veel indruk maakt. Enkele jaren later verschijnt haar boek ‘Het geschenk’, een praktische handleiding, gebaseerd op zowel haar psychologische kennis als haar ervaringen, voor hoe je kiest voor het leven.

Interview

Op 20 mei kijken we samen naar het interview dat de School of Life met haar organiseerde. Daarna gaan we met elkaar in gesprek. Je kan je hier aanmelden >>>

Verstop knoflook niet in chocola

Ik las “het Geschenk” 1 keer en nog een keer en nog een keer. Er staat veel wijsheid in en het leest als een trein. Er zijn 2 thema’s die nu op mijn netvlies blijven hangen en die ik met jullie wil delen.

Edith schrijft: “verstop knoflook niet in chocola. Het smaakt niet lekker”. Zo is het ook met ontkennen van de werkelijkheid. Ze schrijft ik wil niet dat mensen mijn verhaal lezen en denken: mijn lijden stelt niets voor in vergelijking met dat van haar. Ik wil dat mensen mijn verhaal horen en denken als zij het kan dan kan ik het ook. Die ken ik. Ik was een meester in het bagatelliseren van mijn eigen pijn of lijden. Ik heb niets. Wat zij heeft meegemaakt dat is pas erg … met mij alles goed. Ik mag niet klagen. Het is niet zo erg. Ik red het wel. Ik ben groot en sterk. Zo begon ik ook het eerste jaar van mijn psychosynthese opleiding. Wat op zich natuurlijk een ongelofelijk moedige stap van mij was 🙂 Ik vergeleek me met anderen en dacht en zei dit soort dingen regelmatig of hield mijn mond.  Totdat ik werd “verleid” en “begeleid” om mijn eigen pijn te onderzoeken, er contact mee te maken en te voelen. Edith schrijft: “veerkracht en vrijheid ontstaan niet als we doen alsof onze pijn niet bestaat”.  Dat van die vrijheid heb ik ervaren, het was bevrijdend om mijn pijn en verdriet te mogen voelen. Ik mocht kwetsbaar zijn en hoefde me niet te schamen. En het mooie is dat hierdoor mijn vlam ook harder ging branden want pieken en dalen zijn met elkaar verbonden. Ik ging meer van mijzelf houden omdat ik me niet meer steeds met anderen vergeleek. Mijn lichaam was minder gespannen. Ik ervaar steeds meer rust. Dat dit stuk in het boek mij raakt betekent dat het nog steeds voor mij een punt van aandacht is, zeker in deze gekke tijd. Edith schrijft, probeer de volgende keer dat je dit soort woorden gebruikt ze te vervangen door het doet pijn en het is tijdelijk.

Boodschappen uit de kindertijd

Edith schrijft vaker over een zin die haar moeder tegen haar zei: “Het is maar goed dat je hersens hebt want je bent niet knap om te zien”. Zo begon voor haar de boodschap van schaamte en een lange periode van prestatiegedrag en nastreven van perfectie om zich maar te bevrijden van die schaamte. Maar we zijn mensen schrijft ze, niet meer en minder en mens zijn betekent dat we onvolmaakt zijn. Vrijheid zit hem in het accepteren van onze hele imperfecte ik en het opgeven van onze behoefte naar perfectie.

De afgelopen week kwam ik in gesprekken vaker op vormende zinnen uit de kindertijd. Ik noem er een paar:

“Jij bent toch die jongen uit dat flatje”: leidt tot sterke gevoelens van minderwaardigheid en prestatiegedrag bij een vriend

” Wie denk je wel dat je bent, doe gewoon”: leidt tot ernstige angst, verlamming, somberheid en afhaken bij kritiek van een collega, bij een vriendin

” Wees een net meisje”: leidt tot presteren en rebels gedrag met autoriteitsproblemen bij mij

” Medicijnen zijn slecht voor je”: leidt tot onnodige pijn en misselijkheid bij het niet en wel innemen van pijnstillers bij een vriendin

Ik ben benieuwd wat jouw zinnen zijn en welk gedrag je hierop ontwikkeld hebt. En natuurlijk hoe je je hier bewust van bent geworden en wat dat doet met jouw gevoel van vrijheid. Hopelijk ontmoeten we elkaar bij het interview.