Tijdens mijn stage in mijn opleiding voor maatschappelijk werker liep ik vast. Ik kwam bij toeval bij een psychosynthese therapeut en daar ontdekte ik dat ik opgesloten zat in mijn eigen harnas. En in de hulpverlening kan je je harnas niet ophouden. Tijdens de psychosynthese opleiding heb ik geleerd me kwetsbaar op te stellen en mildheid ontwikkeld. Ook heb ik anders leren kijken naar mensen. Als het ware door mijn oogharen, met minder oordelen, milder, met oog voor de hele mens. Dat alles komt me nu enorm van pas in mijn werk. Ik schrik ook niet zo snel van heftige emoties zoals tranen of boosheid; ik kan erbij blijven. Dat geeft mensen rust en veiligheid, vandaaruit kunnen we het gesprek verder aangaan en afspraken maken.

Ik vind de term psychosynthese gids een hele mooie omdat je een tijdje met iemand meeloopt op een pad dat jij vaak zelf al hebt gelopen of een soortgelijk pad dat jij kent.